Prometeusz - mit grecki

Prometeusz był tytanem, a jego imię oznaczało "ten, który myśli przed innymi" lub "ten, który przewiduje". Jednak to nie tylko jego mądrość, ale również jego niezależność i dążenie do pomocy ludziom sprawiły, że stał się jedną z najważniejszych postaci w mitologii greckiej.

W pobliżu miasta Panopeus znajduje się chatka, gdzie Prometeusz formuje z gliny człowieka i nadaje mu duszę z ognia niebieskiego, który zdobywa z rydwanu Słońca. Tworzy człowieka jako istotę słabą i nagą, ale o wyjątkowej postaci przypominającej bogów. Ludzie są bezradni wobec przyrody, a ich działania są chaotyczne, dlatego Prometeusz postanawia im pomóc. Kradnie ponownie ogień niebieski i przekazuje go ludziom, ucząc ich rzemiosła i sztuki. Zeus, obawiając się wpływu Prometeusza na ludzi, postanawia ukarać go za jego czyny. Każe Hefajstosowi stworzyć piękną kobietę o imieniu Pandora, która otrzymuje dar od każdego boga. Od Ateny - umiejętność robót kobiecych, od Afrodyty - wdzięk, a od Hermesa - dar wymowy. Bogowie obdarowują ją również szczelnie zamkniętą beczką o tajemniczej zawartości. Hermes sprowadza Pandorę na ziemię. Tytan nie chce jej przyjąć, podejrzewając podstęp, ale jego brat Epimeteusz ulega jej urokowi i bierze ją za żonę. Pomimo ostrzeżeń Prometeusza, małżonkowie otwierają beczkę. Wydostają się z niej różne nieszczęścia i choroby, które od tego momentu będą nękać ludzkość. 

Prometeusz próbuje zemścić się na bogach, oferując im wybór między dwiema częściami zwierzęcia złożonego w ofierze. Mięso owija skórą, a kości przykrywa tłuszczem. Zeus wybiera tłuszcz, myśląc, że pod spodem znajduje się mięso. Spostrzegając swój błąd, władca bogów wpada we wściekłość i postanawia ukarać Prometeusza. Tytan zostaje przykuty do skały Kaukazu, gdzie co dzień orzeł pożera jego wątrobę, która ciągle odrasta. Skazaniec cierpi w samotności, pozbawiony kontaktu z ludźmi, a jego jęki spadają w przepaść gór.