"Calineczka" Hans Christian Andersen - streszczenie

Pewna kobieta nie może mieć dzieci, choć bardzo tego pragnie. Odwiedza więc czarownicę, która za dziesięć gruszy daje jej ziarnko jęczmienia do posadzenia w doniczce. Wkrótce wyrasta z niego piękna roślina, a gdy rozkwita, w środku znajduje się maleńka dziewczynka. Otrzymuje imię Calineczka. Kobieta tworzy dla niej kołyskę z łupiny orzecha i kołderkę z płatka róży. W ciągu dnia dziewczynka pływa na talerzu w łódce z listka tulipana, a w nocy śpi. Śpiewa też piękniej niż ktokolwiek inny na świecie.

Pewnego dnia ropucha wchodzi do domu kobiety i, widząc Calineczkę, postanawia, że będzie doskonałą żoną dla jej syna. Porywa dziewczynkę wraz z kołyską i zabiera do swojego domu. Jej syn reaguje zachwytem. Umieszczają Calineczkę na liściu lilii wodnej, który staje się jej wyspą. Po przebudzeniu dziewczynka płacze, ale ropucha ignoruje to, przygotowując dom dla młodej pary. Potem, razem z synem, informuje Calineczkę o zbliżającym się ślubie, zabierając kołyskę i zostawiając ją samą na liściu. Dziewczynka jest zrozpaczona, nie chce wyjść za mąż za nieatrakcyjną ropuchę.

Rybki dostrzegają jej smutek i przegryzają liść, pozwalając mu odpłynąć. Ropucha nie może go dogonić. Liść dryfuje, a widoki mijanych miejsc cieszą Calineczkę. W nowym kraju na jej tratwie siada biały motyl. Dziewczynka przywiązuje go wstążką do listka, co przyspiesza jej podróż. Nagle chrząszcz porywa ją wysoko w powietrze. Calineczka tęskni za motylem, ale wielki owad w ogóle się tym nie przejmuje. Dostarcza jej miodu i zapewnia wygodę. Jednak przyjaciele chrząszcza nie są nią zachwyceni, a pod ich wpływem chrząszcz zmienia zdanie. Aby się jej pozbyć, niesie Calineczkę na łąkę i umieszcza na kwiatku. 

Przez całe lato dziewczynka mieszka na łące, śpiąc pod liściem koniczyny, odżywiając się sokami roślin i rosą. Gdy nadchodzi zimno, Calineczka musi szukać schronienia. Wędruje więc przez gęstą trawę do nory zamożnej myszy polnej. Mysz zgadza się ją przygarnąć w zamian za utrzymanie porządku w domu i opowiadanie interesujących historii.

Pewnego dnia mysz ogłasza, że oczekują gościa, kreta z aksamitnym futrem i wielkim mieszkaniem. Calineczka widzi w nim tylko kreta i nie przejmuje się, czy ją polubi, w przeciwieństwie do myszy. Kret, bogaty i uczony, gardzi kwiatami i słońcem. Jest zauroczony śpiewem Calineczki i zaprasza je, aby mogły przejść się po jego posiadłości. Ostrzega też przed martwym ptakiem w jednym z korytarzy. Kiedy znajdują jaskółkę, kret wyraża dla niej pogardę, a mysz podziela jego zdanie.

Wkrótce obie wracają do domu. Calineczka jednak nie może zasnąć, zatroskana o ptaszka. Decyduje się stworzyć dla niego ciepły dywanik z siana i otoczyć go suchymi kwiatami, aby zapewnić mu wygodę. Siedząc przy jego boku żegna się z nim czułymi słowami. Przytulając się do chłodnego ciała, wyczuwa delikatne bicie serca. Dziewczynka postanawia, że zrobi wszystko, by uratować życie jaskółki. Przynosi mu swoją kołderkę z liścia mięty i opiekuje się nim.

Ptak stopniowo wraca do zdrowia, ale jest bardzo słaby. Opowiada Calineczce, że nie odleciał na południe, gdyż zranił sobie skrzydło. Przez całą zimę dziewczynka troskliwie dba o swojego przyjaciela. Nadejście wiosny przywraca jaskółce siły i pozwala jej wreszcie opuścić norę. Chce zabrać Calineczkę, ale ona nie może zostawić polnej myszki, która okazała jej tyle dobroci.

Pewnego dnia mysz przynosi Calineczce wiadomości. Kret oświadczył się i dziewczynka ma zostać jego żoną. Ślub jest zaplanowany na jesień, gdyż przyszły mąż nie lubi słońca ani kwiatów. Calineczka każdego dnia wzdycha do pięknego świata przed wejściem do mysiej nory. Ślub ma się odbyć za cztery tygodnie, a dziewczynka jest coraz bardziej smutna i zrozpaczona. Nie chce wyjść za kreta i wyznaje to myszce, która na tę wiadomość wpada w złość. Ostrzega Calineczkę, że nie może odmówić.

Nadchodzi dzień pożegnania z słońcem. Calineczka obejmuje czerwony kwiatek i prosi, by pożegnał za nią jaskółkę, której już pewnie nigdy nie zobaczy. Nagle słyszy znajomy dźwięk – jaskółka zjawia się nad nią. Oznajmia, że leci do ciepłych krajów i zaprasza Calineczkę ze sobą. Bez wahania dziewczynka wsiada na grzbiet jaskółki.

Przelatują nad cudownymi krainami, zatrzymując się nad dużym błękitnym jeziorem, blisko białego pałacu. Calineczka zachwyca się jednym z kwiatów, rosnących na pobliskich klombach. Gdy do niego podchodzi, w jego wnętrzu dostrzega małego człowieczka, bardzo podobnego do siebie. W królewskim stroju i z koroną na głowie, chłopiec prosi Calineczkę, by została jego żoną – królową kwiatów. Ona waha się, nie wie czy jest tego godna, lecz król zapewnia ją, że przyjaźń z jaskółką czyni ją warta tej roli. Niedługo potem Calineczka otrzymuje musze skrzydła, aby móc latać między kwiatami jak inne elfy.

Król zmienia jej imię na Maja. Wszyscy są szczęśliwi przez całe lato, ale nadchodzi czas pożegnania z jaskółką. Ptak odlatuje do Danii, gdzie nad oknem człowieka, który opowiada tę historię, ma swoje gniazdo.