Orfeusz, syn boga Apollina i muzy Kalliope, był niezrównanym poetą i muzykiem, którego graa na lirze poruszała wszystko dookoła — od najprostszych stworzeń leśnych, przez ludzi, aż po samych bogów na Olimpie. Jego talent miał swoje źródło w boskim dziedzictwie, które sprawiało, że jego muzyka była nie tylko piękna, ale też pełna magicznej mocy. Miłość zawitała w jego życiu, gdy poznał Eurydykę, piękną nimfę leśną. Ich ślub był pełen radości i harmonii, z muzyką Orfeusza rozbrzmiewającą w tle, przynoszącą błogosławieństwo od bogów. Niestety, szczęście to trwało krótko. Eurydyka stanowiła pokusę dlaa innych i pewnego dnia jej uroda okazała się zgubna. Gdy podczas spaceru uciekała przed natarczywym zalotnikiem, ukąsiła ją żmija. Jad okazał się tak trujący, że nimfa natychmiast zmarła, a jej dusza zstąpiła do Krainy Cieni rządzonej przez Hadesa. Orfeusz długo nie mógł otrząsnąć się po śmierci ukochanej żony. Przepełniony ogromnym bólem, zdecydował się na ryzykowną wyprawę, by prosić wład
Pobierz link
Facebook
Twitter
Pinterest
E-mail
Inne aplikacje
Mit o Prometeuszu - streszczenie
Pobierz link
Facebook
Twitter
Pinterest
E-mail
Inne aplikacje
Prometeusz był tytanem, który ulepił człowieka z gliny wymieszanej ze łzami. Duszę natomiast stworzył z kilku iskier, skradzionych z rydwanu boga słońca. Ludzie byli nadzy i słabi, ale ich kształt przypominał sylwetki bogów. Nie potrafili sobie radzić, byli bezradni wobec sił natury. Prometeusz postanowił więc ponownie zakraść się do rydwanu Heliosa i wykraść dla ludzi ogień. W domostwach zapłonęły ogniska, a tytan uczył ludzi rzemiosła i umiejętnego używania ognia, przyrządzania jedzenia, oswajania zwierząt.
Zeus nie był zadowolony z rozwoju ludzkości. Pamiętając o walce z gigantami, nie ufał nikomu i niczemu, co pochodziło z ziemi. Nakazał więc Hefajstosowi stworzyć kobietę tak piękną jak boginie. Afrodyta dała jej wdzięk, Atena nauczyła pięknych, kobiecych robót, Hermes obdarzył ją pochlebczym charakterem. Dano jej na imię Pandora, ponieważ była darem dla ludzi od bogów. W posagu otrzymała zamkniętą, glinianą beczkę.
Hermes zaprowadził ją na ziemię i zostawił pod chatą Prometeusza. Tytan, na widok pięknej nieznajomej, od razu nabrał podejrzeń. Odprawił dziewczynę, ale traf chciał, że zobaczył ją jego brat. Epimeteusz z miejsca zakochał się w Pandorze i natychmiast się z nią ożenił. Dziewczyna była bardzo ciekawa, co takiego dali jej w beczce bogowie. Prometeusz jednak ostrzegł brata, że może się tam kryć coś niedobrego i lepiej pozostawić beczkę nienaruszoną. Epimeteusz obiecał, że się nad tym zastanowi. Nie był jednak zbyt mądry i zanim rozważył słowa Prometeusza, Pandora namówiła go do otwarcia beczki. Gdy tylko podnieśli wieko, na świat wyleciały wszystkie smutki, choroby i nieszczęścia.
Tytan postanowił odpłacić bogom za ich podstęp. Po zabiciu wołu na jedną stronę odłożył mięso i przykrył je skórą, na drugą zaś kości, które obficie pokrył tłuszczem. Poprosił Zeusa, by dokonał wyboru, która część zwierzęcia ma być poświęcona bogom. Zeus wskazał na tłuszcz, myśląc, że pod spodem jest warstwa delikatnego mięsa. Gdy odkrył kości, wpadł w szał. Jednak wybór został dokonany i od tej pory to właśnie kości składano bogom w ofierze.
Kara za oszukanie władcy bogów okazała się straszliwa.Prometeusz został przykuty do skały Kaukazu, w palącym słońcu, wśród pustki i ciszy. Każdego dnia przylatywał wielki orzeł i wydziobywał mu wątrobę, która co noc odrastała.
Zeus chciał, by męki tytana trwały przez wieczność, jednak pewnego dnia przerwał je Herakles, zabijając orła i uwalniając Prometeusza z więzów. A do Hadesu poszedł za niego Chajron, który cierpiał z powodu nieuleczalnej rany. Mimo wielu lat cierpienia, tytan nigdy nie zapomniał o ludziach i po odzyskaniu wolności wciąż się nimi opiekował.
* W innych wersjach mitu wątrobę wydziobuje Prometeuszowi wielki sęp. Według "Mitologii" Jana Parandowskiego jest to orzeł.
Mama zauważa, że w pralce giną skarpetki. Przez lata nazbierał się już cały worek skarpet bez pary. Razem z Basią, nazywaną przez rodziców Be, bada sprawę. W końcu postanawiają wezwać hydraulika. Hydraulik stwierdza, że z pralką jest wszystko w porządku. Ale pod pralką odnajduje dziurę w podłodze i mówi, że właśnie tędy uciekają skarpetki. Mama i Be postanawiają, że będą czekać na ich powrót. Opowieść o skarpetce pierwszej, która wygrała casting, zdobyła rolę w popularnym serialu, i została prawdziwą gwiazdą Czarna lewa skarpetka źle się czuje w koszu na brudne ubrania. Postanawia wyruszyć w podróż, by zrobić karierę. Wielki świat ją zachwyca. Pewnego dnia bierze udział w castingu do serialu. Recytuje wiersz o smutnym życiu skarpetek, a reżyser jest nią zachwycony. Skarpetka bardzo szybko zostaje gwiazdą. Udziela wywiadów, pozuje do zdjęć. A w końcu skarpetka wydaje pamiętniki o swoim barwnym życiu, które wywołują prawdziwy skandal. Opowieść o skarpetce drugiej, która uratowała mys
Kapelusz Pani Wrony Na piątkowe spotkanie pod dębem, Pani Wrona przybywa bez kapelusza, z którego wszyscy ją znają. Kapelusz to ostatni krzyk mody, doceniony nawet przez elegancką Lisicę. Pani Wrona jest roztrzęsiona, krzyczy, że kapelusz został "Uprowadzony! Porwany! Skradziony!", a następnie bez sił opada na fotel. Wszyscy są bardzo przejęci i poruszeni, aż w końcu ktoś proponuje, by wezwać detektywa Barnabę. Niedźwiedź, po przybyciu na miejsce, przesłuchuje Panią Wronę i świadków, po czym rozpoczyna oględziny miejsca popełnienia przestępstwa. Nie znajduje jednak żadnego śladu. Pada sugestia, że może to Wiatr jest odpowiedzialny za całą sytuację, on jednak zaprzecza. Barnaba proponuje Pani Wronie, aby wyznaczyła nagrodę za udzielenie informacji o kapeluszu. Wszyscy obecni włączają się do poszukiwań, ale nie przynosi to żadnego rezultatu. Pani Wrona jest zrozpaczona i całe dnie spędza w domu. Bez niej życie towarzyskie w lesie zamiera. Pewnego dnia odwiedza ją mysz, Bronisła
Asiunia, zanim została panią Joanną, mieszkała z rodzicami i rodzeństwem w mieszkaniu w jednym z bloków w Warszawie. W dniu jej piątych urodzin dostała dużo upominków, gdyż miała wielu braci. Starszy brat dziewczynki odpytywał ją, co ma zrobić jeśli zgubi się w mieście. Nauczył ją na pamięć adresu, pod jakim mieszkali. Wkrótce jednak okazało się, że cała nauka poszła na marne. Adres przestał mieć znaczenie. Pewnego dnia po mamę Asiuni przyszli niemieccy żołnierze i zabrali ją. Dziewczynka była już wtedy u sąsiadów. Gdy odjechał wojskowy samochód, zaczęła się wędrówka Asiuni. Rozdzielono ją z rodzeństwem, ponieważ w czasie wojny nikt nie mógł zaopiekować się nimi wszystkimi. Asiunia trafiła do domu na Filtrowej, gdzie mieszkały trzy bardzo poważne panie, które nigdy się nie śmiały. Poza Asiunią mieszkała tam Elka, na którą panie często się gniewały. W dzień dziewczynki chodziły do przedszkola, a nocami musiały wraz ze wszystkimi mieszkańcami chronić się w piwnicy przed nalotami. Późnie
Komentarze
Prześlij komentarz